Photokina (4)

Van alle stands op de photokina heb ik waarschijnlijk wel het meest genoten op die van de Lomografie. Zij hadden een zeer fraaie inrichting gemaakt, bestaande uit allemaal foto's gemaakt met deze 'analoge' lomotoestelletjes op de vloer en langs de wanden. Maar er waren ook tientallen van dit soort bijna speelgoedachtige toestelletjes te bekijken. Waar wij met onze megapixels liefst een beeld hebben dat zo scherp mogelijk is en zonder kleurafwijkingen, mag het bij de lomocamera allemaal juist verkeerd zijn en dat noemt men dan een mooi effect!! Ik heb spijt dat ik mijn eerste fotocamera, die ik op mijn 10 de verjaardag kreeg, vanwege zijn slechte kwaliteit foto's heb weg gedaan. Ik had daar nu als lomofotograaf niet mee voor gek gestaan.
Er waren ook allerlei speciale types lomocamera's te bekijken, zoals een camera met fisheye voor slechts 35 euro. Of een namaak Rolleyflex volledig van lichtgewicht plastic, (die was wel 200 euro, verschil moet er zijn) 'om vanuit een lage positie ongemerkt straatfotografie te maken' werd erbij gezegd. Wie extra kleurfouten wilde hebben kon een camera kopen die met een draaiknopje 6 verschillende kleurzwemen naar keuze over je foto kon plaatsen. 'Leuk als je het knopje tussen twee kleuren in laat staan', legde de verkoopster technisch uit, 'dan krijg je een kleurverloop van de ene kleur naar de andere'. Ja en de foto's logen er niet om, de gekste kleuren kreeg je in je foto voor nog geen 50 euro.

Verder was het prachtig om te zien hoe mensen hier in deze stand aan het genieten waren. Foto's kijken of gefotografeerd worden tegen een originele achtegrond, even uitrusten op de grond of in een stoeltje. Je kon daar aan het fotograferen blijven en dit is dus ook maar een selectie van wat ik daar in een kwartiertje heb gefotografeerd.

Photokina (3)

Vandaag de twee overige beelden die samen met de foto van de vorige post een geheel hadden moeten vormen in thema, "kijken naar foto's". Door kleurverschil moesten ze uit elkaar worden gehaald. Dat kleurverschil zat hem in verschillende dingen zoals een totaal andere belichting van de zaal en ook de kleur van de foto zelf. Deze twee foto's zijn kleurrijk en de vorige foto was al bijna monochoom sepia.


De iso 800 waarop ze genomen zijn was bij de afdrukken die ik heb laten maken op de beurs bijna niet in de vorm van ruis terug te zien op de fotoafdruk van 13x18. Die toch een beetje grotere foto was zeer acceptabel. Op 100% bekeken op mijn computer was die ruis toch wel behoorlijk aanwezig. Maar misschien moeten we ons niet zo druk maken om ruis als je er tenminste geen 20x30 van moet maken. Ik denk dat het dan zichtbaar gaat worden. Alleszins was ik hier wel tevreden over. Minder goed vond ik de afwijking die ik constateerde in de rechte lijn waarin de foto's hangen op de tweede foto hierboven. Mijn 18-55 mm IS lens heeft toch een aardige afwijking en dat had ik nu weer niet verwacht. Ik heb getwijfeld of ik het moest rechttrekken maar heb dat uiteindelijk nog even niet gedaan zodat ik het hier kon laten zien. Maar dat gaat wel gebeuren.
De bovenste foto heb ik in het grootste fotoboek geplakt dat in Hal 10 werd samengesteld.

Photokina (2)

Op de photokina heb ik mij vooral toegelegd op de verschillende fototentoonstellingen want er was gewoon teveel te zien. Zelfs aan fototentoonstellingen was er teveel. Zo was er de Deutsche Fotomeisterschaf 2008 die erg de moeite was. Maar ook de Canon Professional Photoaward had mooie presentaties. De Duitse Fotocommunity had een expositie van de fotograaf van het jaar 2008 en ook daar zaten prachtige beelden tussen. Leuk ook te weten dat die community open staat voor iedereen uit elk land. Zeker de moeite waard om eens op die website te kijken. Unicef had een expositie en ook was er een prachtige tentoonstelling van natuurfoto's, 3D foto's en 365 graden foto's.
Verder was natuurlijk de Visual Gallery een pure must. Prachtige foto's van verschillende fotografen en leerlingen van fotoacademies. Bovendien een indrukwekkende reeks van foto's uit de Amerikaanse Burgeroorlog van eind 19e eeuw. Het was eigenlijk allemaal een beetje teveel om in een dag te verwerken.

Bovenstaande foto vond ik zelf erg mooi maar paste van kleur niet bij de foto's die nog moeten komen. Dus ik heb hem in zwart-wit gezet en hij krijgt daardoor vandaag een eigen blogje....

Photokina in Keulen (1)

Het is dat ik bij het posten van dit bericht niet mijn benen moet gebruiken, anders was dit bericht er niet geweest. Vandaag met vrienden naar de Photokina geweest in Keulen. Wat een dag; gezellig, druk, vermoeiend vooral, leerrijk en indrukwekkend groot.
Ik heb echt genoten, vooral van al de fototentoonstellingen. Dat was ook mijn voornaamste doel. Bij de Canon 50D kon ik toch niet komen want die wilde iedereen even in handen hebben.
Verder heb ik geprobeerd om deze dag in mijn eigen foto's te vatten. Het is dus vooral weer een iso 800 dagje geworden!! We konden gratis foto's printen in hal 10 bij het grootste fotoboek, waar ik ook een foto in heb geplakt. De prints vielen nog goed mee, dus het thuisfront heeft net ook een indruk van mijn uitstap gehad.
Wordt vervolgd......

Ook "de kanonnen" onder de lenzen waren permanent bezet zoals je hieronder kunt zien!!

Ik zie net dat Erwin ook op de Photokina is geweest dus ook bij hem kun je foto's terug vinden van dit evenement.
Ja en inmiddels zijn er ook foto's bij Lamp, Kris en Rene verschenen van de Photokina, dus ook daar kun je nagenieten.

Jeugdherinneringen

Aan jeugdherinneringen ophalen zit naast veel leuke momenten om aan terug te denken ook een nadeel merkte ik gisteren. Geheel onbedoeld stond ik gisteren in de straat van mijn oude lagere school in Eindhoven, de "Onze Lieve Vrouwe Meisjesschool". Ja zo was dat nog in die tijd, jongens en meisjes gescheiden. De school was afgebroken en er stond nu een ongetwijfeld architectureel verantwoordde stadsvernieuwing in de vorm van een bedrijfspand. Naast de school waar vroeger het oude bescheiden PSV stadion stond is nu een UFO neergestreken lijkt het wel. Geen Ufo maar het is wel een reusachtig nieuw voetbalstadion met parkeerplaatsen die de hele buurt domineert. Tegenover mijn school stond de kerk waar ik mijn eerste communie deed. De kerk is bij gebrek aan gelovigen nu een streekmuseum. Ik besloot spontaan de weg naar huis te lopen door verschillende straatjes en het rozenpad, waar geen rozen meer stonden maar een struik van bedenkelijke soort. Alles verandert in 40 jaar en niets is meer hetzelfde als in je herinneringen. Toch liep ik tot mijn verbazing wel moeiteloos naar mijn oude huis, waar ik tot mijn achtste jaar woonde. Toen ik daar een foto van stond te maken kwam de overbuurvrouw net op de fiets thuis en die was wel hetzelfde gebleven, net als ons huis overigens. Nog steeds woonde zij in ons straatje en ze vond het prachtig dat ik er even was. Zo belandde ik voor anderhalf uur bij haar aan de keukentafel om jeugdherinneringen op te halen onder het genot van een kopje thee. Een geweldige ervaring vond ik dat.
Na de thee nog even door de buurt gelopen en zo kwam ik op een verkeerspleintje waar ik vroeger heb leren fietsen.... met losse handen!!! Nu is dat een verkeersvrij speelplein voor de jeugd, maar gefietst wordt er nog steeds.

Op de foto zie je het pleintje waar ik vroeger ook speelde , met in de verte de kerk waar ik mijn communie deed. Naast de toren zie je de lelijke tentakels van de "UFO" welke het PSV stadion is.

Een gezellig voortuintje (2)

Op de kaart is dit kleine woonerfje vlakbij het station van Leuven niet eens terug te vinden. Geheel autovrij en de voortuintjes alleen door een klein paadje van elkaar gescheiden, lijkt de tijd hier te hebben stilgestaan en de drukte van de grote stad dringt er niet door. Maar ik was natuurlijk overdag hier. Misschien is dat in de late uurtjes wel anders, want de studenten hebben dit plekje in ieder geval wel gevonden zo te zien.

Een gezellig voortuintje (1)

Vanmorgen op een kleine wandeling door Leuven vond ik dit wel een mooi straatbeeld. Bij het maken van de foto let je op compositie en elementen die je beslist niet in beeld wilt hebben zoals verkeersborden. Resultaat is dan bovenstaand beeld. Daarna hoorde ik een brommer aankomen en dacht direct dat dit misschien een leuk extra element in de foto kon zijn. Scherpstellen en compositie bepalen moet dan zeer snel. Ik heb afgedrukt voordat de brommer al in mijn beeld zat en toch is hij helemaal rechts in beeld terecht gekomen. Je ziet hoe groot de vertraging is. Maar waar is mijn compositie gebleven? Ik heb nu toch dat verkeersbord erop, wat ik beslist niet wilde. Het is dus moeilijker dan je denkt om snel een foto te maken die ook nog eens een goede compositie heeft.

Kruidtuin met de lensbaby

Al een paar keer heb ik rond het huis met de lensbaby geoefend. Daarbij stond hij op statief, want je moet zoveel in de gaten houden de eertse keren, dat ik aan rechthouden van de camera niet toe kwam. Om scherp te stellen moet je het balgje indrukken of uitrekken. Je moet daarna je scherpe punt in de foto verleggen en dat locken zodat de lens niet meer van positie kan veranderen. Daarna moet je gaan verfijnen met de scherpstellingsring of de scherpe plaats nog iets verleggen door aan de knopjes te draaien.
Vandaag was ik zover dacht ik dat ik het allemaal goed door had en het eens uit de hand kon gaan proberen. De kruidtuin in Leuven was na mijn lessen van vanmorgen een mooi rustig plekje daarvoor. De effecten waren leuk, vooral in foto's die niet al te dichtbij worden genomen zoals ik hier post.
Op de computer thuis viel het mij toch ietsje tegen als ik kritisch keek. Op 100% is het mij zeker niet scherp genoeg op het scherpste punt (gezicht en arm + emmertje) en dat lukte thuis op statief wel.
Conclusie; zondag is het nog steeds mooi weer en wil ik de eerste foto zeker nog eens over gaan doen maar nu op statief, want ik vind de sfeer van de foto erg mooi. De foto hieronder is iets beter maar ook niet helemaal scherp en gaan we natuurlijk ook nog eens proberen als we er toch zijn. Ik denk wel dat de foto's een eerste induk geven van wat je met de lensbaby kunt doen en wat je dus misschien niet moet doen==> ermee uit de hand fotograferen!!

Optocht der jaartallen in Leuven

Er was in Leuven afgelopen zondag meer te doen dan alleen de Open Monumentendag. Er was ook "de Optocht der Jaartallen". Rond half vier kwamen ze via de Bondgenotenlaan de stad binnen gemarcheerd. De belangstelling viel mij tegen en een vriend van ons die mee liep heb ik niet kunnen terug vinden in de stoet. Toch was de sfeer gezellig en was het leuk om een keer te hebben gezien.
Hieronder nog een heel klein draaiorgeltje dat veel bekijks had. Dit orgeltje dat de vreemde naam "Pojer" heeft is blijkbaar het enige digitaal versterkte draaiorgel van Europa. Het is maar een weetje!!

Stella Artois (3)

Deze foto zal de laatste zijn in mijn serie over de Stella Artois fabriek in Leuven . Het was een geweldige ervaring daar te mogen fotograferen. Veel foto's kregen een meerwaarde door de licht en rook effecten die daar gemaakt werden door de organisatie Sacred Places.
Je denkt dat als zoveel fotografen op een zelfde onderwerp zitten dat je allemaal de zelfde foto's krijgt. Toch bleek dat iedereen weer zo zijn eigen invalshoek heeft en ik vond het dus ook heel leuk om foto's terug te zien van deze ochtend op de blogs van Martine, Kris en ErikO.

De foto hierboven is een kijkje in een van de ketels, waar lichteffecten waren gezet die een mooi schaduwspel gaven. Het was natuurlijk redelijk donker in de ketel en ik moest dus flitsen. Maar als ik echt in de ketel flitste weerkaatste het licht tegen de wanden en kreeg je een hele platte foto. Ik ben voor deze foto buiten de ketel gebleven met mijn camera en toch geflitst. De wanden van de ketel die er nog net opstonden heb ik weggesneden, maar de foto is nu wel veel warmer van kleur geworden.

Wie trouwens weet wie dat mannetje is die ze daar in die ketel gezet hebben mag het zeggen. Ik heb de rondleiding gemist zoals ik al gezegd had!!

Stella Artois (2)

Wat mij opgevallen is aan mijn eigen reeks foto's in de oude Stella Artois brouwerij is, dat ik het steeds weer voor elkaar krijg om in al die drukte die er toch was, foto's te maken waar geen mens op staat. Ik denk dat de foto linksboven de enige is waar mensen op staan en dan nog bescheiden in de verte. Ik weet nog dat ik dacht, "nou toe dan maar voor een keer". Martine stond achter mij te wachten op het trappetje en daarachter ook alweer mensen. Als je lang wacht creeer je files nietwaar. Bij anderen zie ik zeer creatieve foto's waar ze juist passerende mensen een meerwaarde aan hun foto laten geven. Ik vind dat knap, ik moet dat echt nog leren.

Inmiddels gaan we na de kelder en de eerste verdieping van de brouwerij te hebben bekeken, naar de tweede verdieping. Ook een hele aparte omgeving met nog grote ketels op rails, waarvan ik geen idee heb waar het voor diende. Ik had natuurlijk met die gids mee moeten lopen, maar had het veel te druk met fotograferen. Mijn camera kon hier wel op iso 400 en dan kreeg ik nog redelijke sluitertijden. Dankzij de 18-55 mm lens met imagestabilisatie was dat uit de hand nog net te doen.

Stella Artois (1)

Gisteren was het open Monumentendag en waren we in de gelegenheid om voor een laatste keer te fotograferen in de oude brouwerij van Stella Artois in Leuven. Aangezien ik op de fiets was gekomen ( 10 km) had ik thuis besloten niet mijn zware statief in de rugzak te stoppen. Dat was een dom besluit. Wat moet je in een donkere ruimte zonder statief. Gelukkig was ik wel zo slim geweest om mijn 50 mm 1.8 lens mee en een goede opzet flitser van Sigma. Dankbaar ben ik ook aan Martine die mij een kwartiertje haar statief uitleende waardoor ik toch hier en daar eens een foto over kon doen als ik dacht dat het nodig was.
Hierboven een foto waarbij ik ingeflitst heb. Ik heb wel de flitssterkte een stop lager gezet en de iso terug naar 200. Daardoor heb je vooraan een zachte belichting en achteraan toch nog mooi de eigen kleuren van de ruimte en niet te donker. Want dat risico loop je als je gaat flitsen.
De foto hieronder is genomen met 1600 iso, diafragma 1.8 en 1/50 sluitertijd. Ik ben heel tevreden over de scherpte en de ruis. Het is dus ook afhankelijk van een goede lens hoeveel ruis je op iso 1600 krijgt.

Daar zit muziek in

Vanmorgen was ik samen met Martine om 10 uur paraat bij de oude Stella fabriek in Leuven. Nog een keer gingen de deuren daar open voor publiek in het kader van de Open Monumentendag. Helaas moest ik om 1/2 12 al weg omdat ik weer met mijn camera paraat moest zijn bij een concert. Ik was nog lang niet uitgefotografeerd in deze prachtige omgeving. De foto's hiervan zullen de komende dagen wel op mijn blog verschijnen, ik moet ze eerst eens rustig bekijken.
Op weg naar het concert fietste ik door het park bij kasteel Arrenberg en hoorde ineens muziek op een parkeerterrein bij de studentenflats. Het bleek een meisje te zijn dat daar op haar acordeon oefende. Er was een festival vlakij en ze moest optreden samen met haar vriend die clown was . Ze wilde nog even rustig oefenen. De plek waar ze zat was echter uniek en ik heb gevraagd of ik haar mocht fotograferen. Dat vond ze erg leuk en vanavond stuur ik zoals beloofd de foto naar haar.
Thuis ging de discussie over hoe ik de foto eigenlijk had moeten nemen, nl horizontaal en zonder de flats werd hier gezegd. Ik wilde juist de unieke locatie laten zien, anders had de foto overal genomen kunnen worden. Ik ben benieuwd wat jullie mening is.

Martine suggereerde om hem vierkant te maken en dat heb ik dan maar even gedaan. Zo zien we tenminste het resultaat. Ik vind het eigenlijk inderdaad ook niet slecht.

Verlaten plaatsen

Het tijdschrift Zoom had bij het augustus nummer een dv zitten met als thema "lost places". Het is een onderwerp wat mij al langer boeide maar waar ik nog nooit echt iets mee gedaan had. Nu dan toch maar de kans gegrepen bij een openstaand verlaten huisje. Binnen kreeg ik sluitertijden van 25 tot 30 seconden, iets wat ik nog nooit had gehad. Een hele ervaring dus. Ook de nabewerking was een moeilijke zaak. In de raw programma's Digital Photo Professional en CS3 dingen geprobeerd en niet bij elke foto tevreden. Daarom heb ik ze gisteren op de fotoclub laten zien en nuttige tips gekregen. De onderstaande foto's heb ik daarna opnieuw bewerkt. Deze keer enkel in CS3 omdat ik daar nu toch zo langzamerhand wel mijn weg in kan vinden, maar ook Ditital Photo Professional (meegeleverd bij mijn camera) valt mij helemaal niet tegen.

Het oude kerkhof van Hasselt

Nu mijn dochter in Hasselt is gaan wonen heb ik een nieuwe stad om te ontdekken. Erg leuk is dat. Op de website van de stad stond het Oud Kerkhof van Hasselt genoemd als bezienswaardigheid en zo ben ik daar dus terecht gekomen. Helaas zonder statief, want deze foto hierboven heb ik in de volle zon kunnen nemen, de rest van het kerkhof was echter verscholen onder grote bomen en had een heel andere sfeer daardoor. Daar had ik beslist een statief nodig gehad of .... een creatieve andere oplossing.

De foto's hierboven en hieronder hadden eigenlijk met een statief genomen moeten worden. Ze hadden een belichtingstijd van 1/8 seconde en dat kan absoluut niet uit de hand zelfs niet met beeldstabilisatie. Ik ben dus ceatief geweest en heb hier en daar een grafzerkje of paaltje als statief gebruikt. Daardoor had ik niet altijd de beelduitsnede die ik wenste, maar het werkte wel. De foto's zijn echt goed scherp. Volgende keer statief mee en kijken of we daar weer andere perspectieven mee kunnen krijgen.

Bootje in de zon

Ik ben het fotoverslag van mijn week in Noord Hollland begonnen met bootjes en zo wilde ik hem dan ook maar afsluiten. De laatste ochtend ben ik nog even naar de IJsselmeerdijk gefietst. Fiets onderaan laten staan en even heerlijk over de dijk gewandeld. Ineens was daar de zon tussen de wolken door met een prachtige gloed op het water. Snel mijn camera gepakt, ook omdat in de verte net een bootje op de goede plaats zat naar mijn idee. Het was juist aangevoeld want al de foto's na deze hebben niet hetzelfde effect omdat de boot dan net uit de gloed vaart. Soms moet je snel zijn blijkbaar.
Ik heb de foto genomen met 2/3 overbelichting omdat ik ver richting de boot had scherpgesteld en daar was het fel licht. Anders was de rest van de foto nog donkerder geworden. Verder heb ik hem in zwart-wit gezet omdat er niet veel kleur in zat. Enkel de rotsblokken op de voorgrond hadden een beetje groene aanslag.

Zeehondjes op het wad

We troffen het niet met het weer toen mijn zoon en ik voor een boottochtje vanuit Den Oever vertrokken voor een 2 1/2 uur durende vaartocht over het wad. Het was koud met een harde wind. Gelukkig bleef het droog, maar er was toch een moment dat mijn vinders zo dood aanvoelden dat ik de camera niet meer kon bedienen. Mooi was de tocht wel De tocht was speciaal om zeehonden en wadvogels te kijken en was voortreffelijk georganiseerd moet ik zeggen. Ik had zelf voor mijn zoontje een verrekijker meegenomen maar die werd ook op de boot voor iedereen uitgedeeld. Zo ook een warm kopje koffie of thee voor iedereen. Je had die verrekijker en mijn telelens echt wel nodig. Het was nu niet dat de zeehondjes langs de boot zwommen.
Gevolg van dit slechte weer was dat ik eigenlijk heel saaie en grauwe foto's heb gekregen. Dat is erg jammer. Mijn telelens was een uitkomst en heeft het zeer goed gedaan vind ik. Hij heeft aldoor op de maximale stand moeten staan (300 mm). Het is meer dat de kleuren dus niet zo mooi waren. Hierboven zie je dan ook een foto waar ik eens met de kleurbalans aan het werk ben gegaan in Photoshop. Ik doe dat eigenlijk nooit. Maar nu kon je de afzonderlijke vlakken mooi selecteren. De lucht is blauwer gemaakt, de zee wat meer geel erin en de zandbank iets meer rood. Alleen de zeehondjes en de donkerblauwe streep van de dijk zijn nog origineel van kleur.

Aan de foto hierboven heb ik niet veel gedaan behalve wat verscherpt. Leuk is dat je kunt zien hoe dichtbij de kust ze soms zitten. Veel dichterbij dan dit heb ik ze niet voor mijn lens gekregen, maar het was toch een mooie tocht.

Vreemde vogels op de IJsselmeerdijk

Het was echt niet iedere dag mooi weer met prachtige luchten zoals bij de vorige foto's tijdens mijn weekje in Noord Holland. Soms was je al blij dat je tussen de buien door even een rondje kon fietsen. Dat heeft wel direct een effect voor je foto's. Hier moest ik naar Iso 400 en dat geeft niet zo heel veel ruis gelukkig bij deze camera, maar in kombinatie met somber weer is het toch geen spetterd plaatje geworden. Toch was deze kleine expositie erg leuk en had ik gewild dat deze prachtige bouwsels van een groep jongeren die op vakantiekamp waren in de Wieringermeer tegen een stralend blauwe lucht stonden. Helaas dus niet. Ze vonden het in ieder geval wel heel erg leuk dat mijn zoon en ik speciaal de dijk op kwamen lopen om te zien wat ze gemaakt hadden. Ze hadden inderdaad zoals wij al dachten vogelverschikkers ofwel "vreemde vogels" moeten maken.

Hieronder voor Erwin dan nog een foto extra. Maar dichterbij dan dit ben ik niet gegaan. Niet aan gedacht om er abstractjes van te maken.

Wieringen

Geheel in de kop van Noord Holland ligt nu aan het vaste land vast sinds 1924, het voormalig waddeneiland Wieringen. Door een afsluiting van het Amstelmeer en de inpoldering van de Wieringermeerpolder in 1927 was Wieringen geen eiland meer. Er is nu echter in de gemeente besloten om opnieuw een groot deel van de polder onder water te zetten en van Wieringen weer een eiland te maken, door er een randmeer te creeren. Er is fel tegen geprotesteerd door boeren , bewoners en milieuorganisaties, want het zal allemaal watersportrecreatie en dure woningen aan het water worden.
Het dijkje dat je hierboven ziet zal in 2010 rechts nog het eiland Wieringen hebben en links zal het water staan. Raar idee vond ik dat toen ik door die prachtige polder fietste. Huizen moeten wijken en goede landbouw gronden gaan verloren. Politiek, je kan er geen peil op trekken...


Hierboven de foto's van de fietstocht door de mooie polder ; windmolens , eindeloze velden, boeren aan het werk en koeien in de wei. Bovendien altijd wind tegen op de fiets, heerlijk!!
En tot slot dan hieronder het kleine haventje aan het Amstelmeer dat straks een groot watersportcentrum moet gaan worden.

Oogsten

De afgelopen week heb ik gelogeerd samen met mijn jongste zoon bij familie op een boerderij in Noord Holland. Daar gaat nu het oogsten van start. Eindelijk is het land niet meer zo nat en kunnen de zware machines aan het werk. Wij hadden het geluk wat te mogen meehelpen en fotograferen. Ok mijn zoon hielp vooral mee en ik een beetje!! Er komen namelijk met de aardappels ook behoorlijk wat stenen en stokjes mee naar boven en die moeten er snel uit gepakt worden, want die willen wij niet in onze zakjes in de winkel aantreffen natuurlijk.
Bij het maken van de foto's die dag heb ik een risico genomen. Ik wilde een redelijke iso waarde maar ook een behoorlijk scherptediepte. De machines zijn lang en dus wil je niet alleen de voorkant scherp. Bovendien heeft het land enorm leuke patronen en die wil je ook niet zien vervagen. Ik koos voor een diafragma 16 bij iso 200 en kreeg sluitertijden van 1/125 tot 1/160 terwijl het toch heel zonnig was. Ik was bang dat dat niet genoeg ging zijn voor de bewegende machines, maar het valt mij achteraf goed mee. Goede keuze gedaan toch.
Hieronder nog even een foto vanaf de aardappelrooier, een foto van het overstorten van de aardappels in de laadbak van een trekker die het naar de opslagplaats gaat brengen, de laatste foto.