Hortensia

Nog een voorbeeld van hoe prachtig lichtgevoelig en scherp mijn 50 mm f1.8 lens is. Dit is een detail van een opname van een hortensia. Het origineel was 3888x2592 pixels. De uitsnede 1076x717 pixels.

Slak

Een slak in mijn tuin werd direct door mij als fotomodel gebruikt. Deze foto is een uitsnede, want met mijn 50 mm lens kwam ik niet dichtbij genoeg. Wel sta ik alweer versteld van de kwaliteit van deze lichtgevoelige (f 1.8) lens. Ik heb scherp gesteld op de kop van de slak en het lijf is dan ook prachtig scherp. Er is niet veel scherpte diepte, dus al snel gaat het over in een wazig beeld. Maar dat is wel mooi in dit geval.

Het vergroot wel steeds meer mijn behoefte aan een macrolens. Ik zit nu te denken aan de sigma 105 mm macro lens. Hij komt zeer goed uit de tests.

Dancing

Gisteren bij een dansvoorstelling geweest waaraan ook mijn dochter meedeed. Ik beloofde foto's te maken, maar dat bleek niet zo gemakkelijk. Flitsen was verboden, maar heeft bovendien geen zin als je op het balkon zit. Ik had in eerste instantie mijn telelens 70-300mm (met imagestabilisatie) op de camera gezet. Voornamelijk omdat ik geen statief meehad en dus uit de hand moest fotograferen. Helaas bleek al snel dat deze zo weinig lichtgevoelig was dat hij soms zelfs niet eens scherp wilde stellen. Gelukkig had ik mijn 50 mm lensje mee die een zeer goede lichtsterkte heeft (f 1.8) , maar geen imagestabilisatie. Zelfs met een diafragma van 1.8 was het niet mogelijk om een hogere sluitertijd dan 1/100 te halen en dat is voor het vastleggen van dansende mensen niet echt geweldig. Je kunt geluk hebben zoals in de bovenste foto, dat iedereen redelijk stil staat en dan heb je een goede foto. Toch is de foto onder die eigenlijk natuurlijk is mislukt, heel erg mooi vind ik. Het feit dat juist alleen de dansers totaal onscherp zijn geeft wel een heel goed sfeerbeeld in combinatie met mooie kleuren. Alle foto's zijn genomen op een iso 1600. Ik moet zeggen dat dit lensje op iso 1600 veel beter presteert dan mijn twee imagestabilisatie lenzen. Ik zie bijna geen ruis op de foto's en dat is toch echt geweldig. Verder miste ik bij deze vaste brandpunts lens natuurlijk de mogelijkheid om creatief in te zoomen. Vaste stoel en vaste lens, tja dan blijven het overzichts plaatjes.

Bladeren

Graag zou ik wat meer aan macrofotografie doen. Met mijn vorige camera de CanonS2IS was dat zeer goed mogelijk. Met de lenzen die ik nu bij mijn Canon Eos 400D heb eigenlijk niet. Het beste presteert de kitlens (18-55 mm) eigenlijk nog. De minimale focusafstand is 35 centimeter en dat is lang niet gek. Mijn imagestabilisatielenzen komen met hun 50 cm daar dus lang niet bij in de buurt. Dan heb ik ook nog een vast focuslensje, de EF 50mm f/1.8. Zijn minimale focusafstand is 45 cm. Het wordt dus echt weer sparen geblazen om een goede macrolens te kunnen toevoegen aan mijn collectie. Maar vandaag toch maar gekozen om met de EF 50mm op stap te gaan. Geen immagestabilisatie, maar wel een hele goede lichtsterkte. Dit is mijn meest lichtgevoelige lens. Natuurlijk merk ik gelijk dat er weer heel wat foto's bewogen zijn vanwege een onvaste hand, maar er waren er toch ook hele goede bij. Het groene blad hierboven overtrof alles wat betreft scherpte. En ook de bladeren van de waterlpanten eronder zijn erg mooi en vooral sprankelend wat lichtinval betreft en dat terwijl het een heel sombere dag was.
Ik ben dus heel enthousiast over dit lensje wat betreft zijn prestaties buiten.

Regen

Regen is altijd aanleiding tot veel gezeur en de hond uitlaten met een paraplu is beslist niet mijn hobby. Toch deze keer er maar het beste van gemaakt en mijn fotocamera meegenomen om ook eens regen vast te leggen en niet alleen zonneschijn.
De foto is genomen op iso 800 omdat er weinig licht was in het bos. Op die manier kreeg ik toch een sluitertijd van 1/100 bij diafragma 5.0. De achtergrond is mooi onscherp, maar waar komen al die cirkels vandaan? Ik vind ze nogal storend. Waarschijnlijk zijn het lichtreflexies in de regendruppels die er vallen. Daar is dan weer niets aan te doen helaas.

portret van een hertje

De uitstraling van een hertje blijft toch altijd vertederen vind ik. Niet ver van ons huis is een hertenkamp en ik mag er graag even langs lopen. Vandaag was het al laat eer ik er langs kwam en bovendien een zeer bewolkte avond. Ik had mijn telelens meegenomen en die kwam goed van pas, omdat het een beetje schuwe dieren zijn. Ze staan zelden aan de hekken als je geen brood bij je hebt. Ik had mijn iso waarde bewust niet al te hoog gezet, op 400 iso, maar wel 1/3 stop overbelicht. Ik wilde niet te veel ruis in de foto. De sluitertijd die de camera koos was 1/60 met een diafragma 5.0. Die sluitertijd is zeer langzaam om uit de hand te nemen bij slecht licht en ook nog eens op bijna maximale telestand. Toch moet ik zeggen dat het resultaat mooi scherp is waar ik het gepland had, nl. de kop van het hert. Ik denk dat dat niet geheel het gevolg is van een vaste hand, maar voornamelijk ten gevolge van de imagestabilisatie van de lens. Verder geeft deze lens een mooi onscherpe achtergrond.

Klaproos

Ze zijn er weer langs spoorwegen en graskanten, de klaprozen. Het symbool van Vlaanderen ter herdenking van al de soldaten die sneuvelden in de loopgraven tijdens de eerste wereldoorlog. Deze prachtige bloem kun je maar beter fotograferen want op de vaas houdt hij het geen twee uur uit. Laten staan dus maar en genieten van zijn prachtige rode kleur tusssen het groene gras.
Ik heb geluk gehad dat er af en toe een korte windstilte was op deze winderige dag, want de stengels van de klaproos buigen makkelijk en ver door. Mijn iso op 400 gezet, zelf diafragma van 5.6 gekozen om een wazige achtergrond te krijgen en de camera koos voor een sluitertijd van 1/200. Dat was gelukkig genoeg voor een redelijk scherpe foto.