Op het spoor

Vandaag gewandeld in de bossen rond Sint Joris Weert. Wij hadden echter een route gepland die in de praktijk veel langer bleek te zijn dan hij op de kaart leek. Op het laatst dus maar een klein stuk afgesneden. Toen wij na bijna 3 uur in de verte weer de kerktoren van Sint Joris Weert zagen waren we blij natuurlijk. Ik heb het weerzien met het dorpje vastgelegd vanaf de spoorrails waar we langs liepen op dat moment.

Het leek mij een mooi moment voor een scherpte diepte testje, terwijl Henk goed oplette of er geen trein aan zou komen.
Op landschapsmode was de scherpte diepte niet voldoende om de rails op de voorgrond en het dorpje scherp te krijgen. Een handmatige instelling van de scherptediepte bleek al te helpen toen ik het diafragma op 14 zette. Deze foto is uiteindelijk op diafragma 16 genomen, bij een iso van 400 en een sluitertijd van 1/125. Dit gaf van voor tot achter op de foto een goed resultaat.

De haring eter van Scheveningen

Het was onverwacht gisteren toch een zonnige dag. Fijn om even een kijkje op het strand te nemen als je toch in de buurt bent. Scheveningen is altijd mooi vind ik. Toch is de strakblauwe lucht die je op de foto ziet een beetje bedriegelijk. Het was goed koud en een zeer harde wind. Het zand vloog me om de oren. Niet bepaald de beste weersomstandigheden om een digitale camera uit je tas te halen. Langs de vloedlijn en op de boulevard viel het nog een beetje mee, maar in het mulle zand woedde een ware kleine zandstorm.
Toch een paar foto's genomen, o.a de haring eter die sinds twee jaar samen met andere sprookjesbeelden de boulevard van Scheveingen siert. Ik had moeite om in de wind de camera stil te houden. Koos daarom voor een wat hogere iso waarde. De camera deed de rest en nam een sluitertijd van 1/500 en een diafragma van 13. Ondanks de 1/3 stop overbelichting waar ik de camera op had staan vond ik de foto licht onderbelicht en heb hem in photoshop dus toch nog wat opgehelderd.
Thuis de camera maar een beetje schoonmaken met een kwastje. Want er is zichtbaar wat rommel aan de buitenkant van de camera. Gelukkig had ik wel mijn uv filter voor de lens gezet. Zo is de lens van de camera in ieder geval schoon gebleven.

Narcis met zwarte achtergrond

Natuurlijk haal je in het voorjaar ook de lente in huis. Deze mooie narcissen vroegen om een foto. Toch waren de eerste foto's ondanks dat ik met de flits werkte niet echt scherp. Waarschijnlijk omdat de camera zo'n lange sluitertijd koos. Ik ben toen manueel gaan instellen. Ik kwam uit op een sluitertijd van 1/160 en diafragma 10. Leuk effect bleek te zijn dat mijn witte plafond ineens een prachtige zwarte achtergrond werd.

Poseren

Samantha vindt het leuk om model te staan voor mij als ik weer eens mijn camera wil uit proberen. De achtergrond van ons bos is een leuk decor.
Toch had ik haar beter in de ochtend gefotografeerd i.p.v. in de middag. Door haar pony valt er nu een schaduw op die helft van haar gezicht waar juist de zon een belichting had moeten geven. Verder heb ik hier een voorbeeld gegeven van een watermerk in een foto. Dat kan soms belangrijk zijn als je foto's van jezelf op internet zet en niet wilt dat anderen ze kunnen gebruiken of zelfs misbruiken.

Lente

In januari is er flink gesnoeid in ons bos en heb ik een aantal mooie takken van de Amerikaanse eiken uit ons bos in een vaas gezet. Zo kun je nu binnen zien wat er iedere lente op 35 meter hoogte in de toppen van de bomen ontluikt; prachtige zachtroze kleine eikenblaadjes.
Zoals ik al eerder opmerkte heb ik geen lenzen waar ik echte macro opnamen mee kan maken. Deze foto is dan ook een uitsnede van het origineel. Ik ben blij dat ik een 10 megapixel camera heb, want zo blijft er toch nog een bruikbaar aantal pixels over.
De foto is genomen op iso 200, sluitertijd 1/25o en diafragma 8. Hij is een stop overbelicht en dat geeft een prima resultaat. Ik heb de 9 punts metering uitgezet en ga dat voortaan vaker doen. Je houdt dan 1 meetpunt over, maar je weet dan tenminste precies waar de camera goed op zal scherpstellen. De negenpunts metering leverde mij vaak verrassingen op wat scherpstelling betreft.

Maansverduistering

Zaterdag 3 maart om 22.30 uur begon de maan door de schaduw van de aarde te schuiven en konden we getuige zijn van een totale maansverduistering. Even was het nog onzeker die avond of het weer ons niet in de steek zou laten. Om 21.00 uur was de heldere hemel ineens zwaar bewolkt en viel er een fikse hagelbui. Een half uur later was de lucht gelukkig weer opgeklaard.
Het was nog niet makkelijk om de goede instellingen te vinden om de maan te fotograferen. Natuurlijk had ik mijn telelens (300mm) buiten op een statief gezet. Ook heb ik gewerkt met de zelfontspanner, om ook maar iedere bewegingsonscherpte te voorkomen. Maar welke belichtingstijd is het beste. Als snel bleek dat je niet te lang moet belichten. Ik kwam uit op een manuele instelling van de sluitertijd op 1/320 sec en diafragma 8.
Toen de maan volledig verduisterd was rond 23.45 uur, was hij te zien als een prachtige rode bol. Ook daar heb ik foto's van genomen die ik wel langer moest belichten. Bij een sluitertijd van 1 seconde had ik toch behoorlijk was ruis ondanks dat ik het ruisonderdrukkingssysteem had aangezet. Die laatste foto heb ik dan ook maar niet bij de serie hieronder gezet. Maar het schouwspel was prachtig.